20 yıllık belki, ama bu kadar çürüğünü görmemiştim. 70lerden 90lara Rus mali, Çin mali, Hint mali kullanan bir ırkın ahfadıyız. Yabancı değiliz Doğunun gösterişsiz mallarına, öyle bir gelenekten geliyoruz.
Sözde ütünün markası Kefal. Olmadık özelliklerle dolu bir sözde üründü. Arada bir alttan buhar üfürürmüş vs. Palavra. Önce delikler tıkandı kireçten, hepten üflemez olduydu. Sonra şu haznesinden altını ıslatır olmuştu. Önce ekmekler bozuldu derlerdi eskiden. Bozulsa da Kefaldır diye idare ettik bir süre. Sonra kordonunun örgüsü burgu yerinden patladı, kabloları açıkta kaldıydı. Yine de, adına hürmeten, dursun bir köşede, yazdan yaza kullanır çocuklar geldikçe diye düşünmüştük. Ama kader onu bir kış sabahı aramızdan ebediyen aldı. Sapını tutmamla o sözde sapın plastiği, kurumuş yufka ekmeği gibi ufalandı elimde. Ulan seni yapan Kefalın... Yok artık seni idare etmek, ne hep beraber, ne hiçbiriniz. Kefalı son görüşümdü bu.
