Zor. Hafta sonu gelince alışveriş sepetini kapıp zincir marketlerin yolunu tutuyoruz. Liste kalabalık olsa da ancak ve ancak çok zorunlu olanları alıp gerisini bir sonraki sefere erteliyoruz. Elbet bir gün onlara da sıra gelecek. Enseyi karartmıyoruz. Gözlerimizde ışıltı ile rafları takip ediyoruz.
Alışveriş listesinde yer alan ürünlerin dağılımında ilk sırayı bakliyat ürünleri çekiyor. Düşük gelirli insanların mutfağında bakliyat öncelikli olarak yer almaktadır. Et, balık gibi ürünleri alabilenler beri gelsin. Bakliyat dediysek de her çeşit değil tabi; fasulye, mercimek, bezelye hemen sepete giriyor. Bakliyat ürünlerini alırken ithal olmalarına takıldım. Yeşil mercimek de alalım dedik o da Kanada’dan. Başka baktıklarımız da öyleymiş. Resmi verilere göre mercimekte üretiminde 4. sırada yer alıyorduk. Öyle Kanada kadar olmasa da ihracat bile yapıyormuşuz.
Beni aldı bir merak; yerli yeşil mercimek diye dolandım. 4. markette pes ettim. Uçakla bile yaklaşık 16 saat uzaklıkta olan Kanada ne bereketli ülkeymiş. Marka isimlerine bakınca yerli izlenimi veren markaların bakliyat ürünleri bile ithal. Yerli seçeneği olan ürünlerde de ithal mal daha düşük fiyatlı olduğu için yerli pek tercih edilmiyor.
O gün yeşil mercimek almadan eve döndüm. Ne bu inat demeyin, bir dayatma gibi geliyor ve mantık yönünden bir açıklama getiremiyorum. Ülkemizde kendi üreticimizin ürününü hem bulmakta zorlanıyoruz, bulsak da daha fazla para ödeyip alıyoruz.
Üreticinin üretiminin azalmasının temel nedeni ekonomik olduğu aşikar. Üretici daha üretmeden zarar edeceğini düşününce üretmekten vazgeçiyor. Yerli üretimin özellikle teşvik edilerek ithalata kısıtlama getirilmesi gerekiyor. Toprağın verimli kullanılması için tarımsal yöntemler konusunda modern yöntemler kullanılmalı ve ekonomik teşvikler artırılmalı.
İsmi Anadolu menşei Kanada 🍁, Çin 🇨🇳 vs. olan çok bakliyat ürünleri var maalesef. :(
YanıtlaSil